Van een leien dakje
Slecht nieuws voor de lezers die graag willen lezen over kommer en kwel, natgeregende kampeerspullen en echtelijke ruzies.
Geen drama deze week. Ondanks het slechte weer, lacht het Franse leven ons toe.
Ik heb een saaie blog voor jullie in petto.
Een blog vol clichés met ‘geniet van de kleine dingen in het leven’ en ‘wees dankbaar voor de kansen die op je af komen’.
Laat ik beginnen met het eerste goede nieuws:
Onze gebeden voor het vinden van een betaalbaar huis met een stuk grond en een bos lijken verhoord.
We vonden een piepklein huisje met daarnaast een grote schuur.
In de schuur zou je ook kunnen wonen als je deze ombouwt tot woonhuis.
De daken van beide gebouwen zijn net opnieuw gelegd met leistenen.
De panden zijn omringd met een groot stuk grond dat bij het huis hoort.
Vanuit de tuin heb je een uitzicht waar je ‘u’ tegen zegt.
Je kijkt uit op de groene heuvels van de Corrèze, met als bonus een Middeleeuwse kasteelruïne verscholen in de bossen.
En waarschijnlijk kunnen wij dit huis betalen. (Daarna moeten we wel op rantsoen, maar dat terzijde.)
De vraagprijs is namelijk gehalveerd vanwege een gevaarlijke schimmel die in de kelder huist.
Alle Franse geïnteresseerden rennen weg als ze de schimmel zien.
Zoals de Nederlandse buurvrouw van het huis al zei, er is een verschil in mentaliteit.
De Fransen zijn bang voor de schimmel en willen niks met het huis te maken hebben. En Nederlanders denken: ‘Nou, dan halen we die schimmel toch gewoon weg’.
Dat is precies hoe wij erover denken.
Dan is het voor ons alleen maar mooi meegenomen dat de Fransen angstig reageren op de schimmel en de vraagprijs daardoor zo gezakt is.
We hebben contact met de makelaar opgenomen. Dit contact is in ieder geval een gratis training in geduld.
Maar gelukkig hebben we wat afleiding.
Manlief heeft namelijk een klus in de Morvan, aan de andere kant van Frankrijk.
We kwamen zondagmiddag aan en kregen meteen de sleutels van een gîte. (Een gîte is een Frans woord voor vakantiewoning.)
Op de bovenverdieping van de gîte is manlief druk bezig met het isoleren van het dak en het stuken van het plafond.
Op de benedenverdieping bevindt zich een keuken, woonkamer, badkamer en slaapkamer waar we deze weken kunnen vertoeven.
En dat komt mooi uit, want het regent deze week pijpenstelen.
Vanuit de comfort van de woonkamer hebben we gigantisch mooi uitzicht over de heuvels van de Morvan.
De jingle “Weer of geen weer, altijd Center Parcs weer” klinkt in mijn hoofd iedere keer als het regent en ik naar buiten kijk.
Alleen is dit uitzicht wel wat mooier dan je in menig Center Parcs park terug kunt vinden.
En nu hebben we ook een warme badkamer met een werkende douche. Helemaal voor ons drietjes.
Iets wat we een half jaar geleden doodnormaal vonden, is nu een ontzettende luxe geworden.
En dat is misschien ook wel het mooie van onze zwerftocht.
Zelfs de meldingen van mijn telefoon dat het in Nederland mooier weer is dan in Frankrijk doen me niks.
Zoals je kunt lezen, ben ik al een redelijk dankbaar persoon.
Maar ik zou nog dankbaarder zijn als meer mensen mij als auteur financieel ondersteunen door hun gratis abonnement op deze Substack te upgraden tot een betaald abonnement. Dit kan door op onderstaande knop te klikken.
Als je liever een eenmalige donatie doet, dan kun je dit doen door op onderstaande betaallink te klikken:
Deze link is geldig tot 17 mei 2025.
Ik kan helaas niet in de toekomst kijken, dus ik kan je niet beloven dat de volgende blogs juist meer drama of meer goed nieuws bevatten.
Maar als je op de hoogte wilt blijven van onze belevenissen, kun je je gratis abonneren op deze substack. Ik verstuur elke donderdagavond een nieuwsbrief.